Repost from https://birdwatchingcuracao.com/2025/08/13/bird-watching-on-curacao-in-august/
This post is also available in: Dutch (below)
Bird watching on Curaçao is a surprise throughout the year. The island may be small (444 square kilometers or +/- 171.4 square miles), but has many small habitats spread out from the east to the west. Even in the inner city of Unesco World Heritage Willemstad, there are many areas where a bird can hide, eat, nest or just rest. Which makes every corner of the island potentially interesting for birders.
The month of July is usually reasonably hot, a little windy and dry. However sometimes some rain showers in early July, accompanying tropical depressions extend into the month of August providing food and also water to birds. The first migratory birds will also start to arrive. Not in the large quantities that can be seen in September and October, but just enough to illustrate that the exciting months are on their way.
Bird migration has begun
An observant observer here and there may have already noticed: the first swallows have arrived on the island. And although they’re nowhere near the numbers that arrive around late August/early September, their presence, along with several other migratory bird species, marks the beginning of the autumn migration. A bit early perhaps, but nevertheless, for birdwatchers, it’s a sign that the fun can begin. Most of the bird species we’ll see during this autumn migration are those that fly south from North America after their breeding season to spend the winter months in the Southern Hemisphere. They then visit our island (and Aruba and Bonaire) to rest from their long journey and forage for food to strengthen themselves for the rest of their journey to South America.
Besides this terrestrial migratory bird, there are primarily the first waterfowl or wading birds to arrive in the saliñas, inland waterways, and dams that still contain water. The following species can be seen in the photos: the short-billed dowitcher (two birds are in the photo, the larger of which is the Short-billed dowitcher with an extremely long bill and standing high on its legs), the Least sandpiper (small with a slightly curved bill and yellow legs), and the Stilt sandpiper (with a long, thin black bill that curves slightly downward).
Chirp in the Bushes
The observant hiker or garden owner has probably heard it many times in recent weeks: a very high-pitched, repetitive “chirp” that seems to come from deep in the bushes, constantly shifting position until it becomes so repetitive you barely register it. Chances are you’ve heard the young of a Chuchubi or Tropical mockingbird (Mimus gilvus) somewhere in the garden or along the trail. These parents are also quite busy with their offspring, especially because the young Chuchubi are classified as semi-precocious. They stay only briefly, a few days, in their “safe” nest made from the thorny branches of trees like the Wabi. However, as soon as their legs gain some strength, they start moving around. Much to the annoyance and stress of their parents. Not only are they never in the same place, hence the chirp that’s supposed to indicate their location, but it also often makes the young birds more vulnerable because they don’t always fully recognize the dangers of their surroundings. Sometimes, for example, they suddenly find themselves squeaking on top of a bush, easy prey for a bird of prey, or they sit exposed on the ground, easily falling victim to a cat, dog, or rat. Mom and dad work like crazy, constantly bringing in food and keeping an eye on the area for potential predators. The youngsters’ diet is very diverse, consisting of fruits and insects, small reptiles, and sometimes even unhealthy bread, chips, and other leftovers from human food.
Trupial kachó nests
The Yellow Oriole or Trupial kachó is currently quite busy caring for its young. In various locations on the island, from Christoffel Park to the city center, the characteristic hanging nests hang in tall trees, often in clusters. Sometimes these are older, dried-out nests from previous broods or other pairs. If a nest hasn’t dried out completely and is still usable, it is repaired and reused. If not, but the location is still attractive, a new nest is built next to it.
Currently, most active nests still contain chicks that are continuously fed by both parents. Some chicks are already so old that they have left the nest but are still being cared for by their parents. This is clearly audible. When either mother or father Trupial kachó is nearby, they emit a call, after which the chicks actively squawk in the bushes to attract attention and be fed.
Vogelen op Curaçao in augustus
Repost van https://birdwatchingcuracao.com/2025/08/13/bird-watching-on-curacao-in-august/
Vogels spotten op Curaçao is het hele jaar door een verrassing. Het eiland is weliswaar klein (444 vierkante kilometer of +/- 171,4 vierkante mijl), maar heeft veel kleine leefgebieden verspreid van oost naar west. Zelfs in de binnenstad van Unesco Werelderfgoed Willemstad zijn er talloze plekken waar vogels zich kunnen verstoppen, eten, nestelen of gewoon kunnen rusten. Dit maakt elke hoek van het eiland potentieel interessant voor vogelaars.
Juli is meestal redelijk warm, een beetje winderig en droog. Soms vallen er begin juli echter wat regenbuien, wat gepaard gaat met tropische depressies die zich uitstrekken tot in augustus, wat voedsel en water voor vogels oplevert. Ook de eerste trekvogels beginnen te arriveren. Niet in de grote aantallen die je in september en oktober ziet, maar net genoeg om te laten zien dat de spannende maanden eraan komen.
Vogel migratie gestart
Her en der heeft een oplettende waarnemer het wellicht al gezien, de eerste zwaluwen zijn weer gearriveerd op het eiland. En al zijn het bij lange na niet de aantallen die rond eind augustus/begin september op het eiland aankomen, toch markeert hun aanwezigheid tezamen met verschillende andere trekvogelsoorten het begin van de herfstmigratie. Een tikkeltje vroeg wellicht maar desondanks voor bird watchers het sein dat de fun kan beginnen. De meeste vogelsoorten die we tijdens deze herfstmigratie zullen zien, zijn soorten die vanuit Noord Amerika, na hun broedperiode, weer richting het zuiden vliegen om de wintermaanden op het zuidelijk halfrond door te brengen. En dan bezoeken ze ons eiland (en Aruba en Bonaire) om van hun lange reis uit te rusten en voedsel te zoeken om aan te sterken voor het vervolg van hun reis naar Zuid Amerika.
Naast deze terrestrische trekvogels zijn het vooral de eerste watervogels of waadvogels die nu arriveren in de saliñas, binnenwateren en dammen die nog water bevatten. Op de foto’s zijn dan ook de volgende soorten te zien: de Short-billed dowitcher of de Kleine grijze snip (op de foto staan twee vogels en de grootste daarop is de kleine grijze snip met extreem lange snavel en hoog op de poten staand), de Kleinste strandloper of Least sandpiper (klein met een licht gebogen snaveltje en gele pootjes) en de Stilt sandpiper of Steltstrandloper (met een zwarte dunne lange snavel die licht naar beneden buigt).
Piep in het struikgewas
De oplettende wandelaar of tuinbezitter heeft het waarschijnlijk al dikwijls gehoord de afgelopen weken. Een heel hoog zich steeds herhalende ‘pieeeep’ dat diep uit het struikgewas lijkt te komen, telkens van plek wisselt en op gegeven moment zo repetitief is dat je het bijna niet meer registreert. Grote kans dat je ergens in de tuin of langs het wandelpad het jong van een Chuchubi of Caribische spotlijster hebt gehoord (Mimus gilvus). Ook deze ouders hebben het maar druk met hun kroost en vooral omdat de jongen van de Chuchubi worden gekenmerkt als zogenaamde semi-nestvlieders. Ze blijven maar heel even, een paar dagen in hun ‘veilige’ nest dat met de stekelige takken van onder andere de Wabi is gemaakt. Zodra ze echter wat meer kracht in de poten hebben, gaan ze aan de wandel. Tot grote ergernis en stress van hun ouders. Niet alleen zitten ze nooit op dezelfde plek, vandaar ook het piepje dat hun locatie moet aangeven, het maakt de jonge vogels vaak ook kwetsbaarder omdat ze niet altijd goed de gevaren van de omgeving kennen. Soms zitten ze dan bijvoorbeeld ineens bovenop een struikje te piepen, als makkelijke prooi voor een roofvogel, of zitten ze open en bloot op de grond waarbij ze makkelijk slachtoffer kunnen worden van een kat, hond, of een rat. Pa en ma vliegen zich helemaal radeloos om steeds maar voedsel aan te voeren en de boel in de gaten te houden op mogelijke predatoren. Het dieet van de jongen is heel divers, en bestaat uit zowel vruchten als insecten, kleine reptielen en soms ook ongezonder brood, patat en andere resten van menseneten.
Trupial kachó nesten
De Gele troepiaal of Trupial kachó heeft het op dit moment behoorlijk druk met het verzorgen van zijn kroost. Op allerlei plekken op het eiland, van het Christoffelpark tot en met het centrum van de stad hangen in hogere bomen de karakteristieke hangnesten, vaak in groepjes bij elkaar. Soms zijn het oudere nesten die er verdroogd bijhangen, van eerdere broedsels of andere koppels. Als een nest nog niet enorm is uitgedroogd en nog bruikbaar is wordt deze enigszins hersteld en opnieuw gebruikt. Zo niet, maar is de locatie nog wel aantrekkelijk dan wordt er een nieuw nest naast gebouwd.
Op dit moment zitten in de meeste actieve nesten nog kuikens die door beide ouders continue gevoerd worden. Sommige kuikens zijn al zo oud dat ze het nest uit zijn maar nog steeds wel verzorgd worden door hun ouders. Dat is goed te horen. Als mama of papa Trupial kachó in de buurt is laat hij of zij een geluidje horen waarna de jongen in het struikgewas actief gaan piepen om de aandacht te trekken en gevoerd te worden.