This post is also available in: Dutch (below)
Click here for the other articles of the series: Forest series
This series of articles was written and published in 2011 in the Antilliaans Dagblad newspaper. 2011 was the year that the United Nations declared the International Year of Forests, in order to give more attention to the “lungs” of the earth. Without forests, life on earth is impossible. The original series concerned the mondi of Curaçao and has been adapted and rewritten where necessary to also include the sister islands of Aruba and Bonaire. This is part 14 of the series, illustrating some of the dangers forests worldwide, including on the islands of Aruba, Curaçao and Bonaire, face.
Invasive Threats to Our Forests
Danger from outside, to our nature! No nature-related topic has shone so brilliantly in the media in the period from 2010-2020 as this one. Well, it wasn’t so much about the value of nature itself, but rather about the fact that invasive species of plants, animals and diseases from abroad were starting to feast on plants, which generally came from outside themselves and therefore weren’t really part of the local environment, om agricultural crops, on the fish we like to catch from the sea to eat and at a certain moment also on our local wildlife. The fact that these could also become ecological problems was also highlighted, but less so than the economic dangers they posed. In first half of the mentioned decade the talks were especially about the infamous Red Palm Weevil, also known as the ‘Evil Weevil’ (Rhynchophorus ferrugineus), and the Red Lionfish (Pterois volitans). The former was likely imported with a collection of date palms, which were able to enter our island without proper border controls, most likely from Egypt. The insect quickly ‘discovered’ that it was a wonderful place to be. Sun, warmth, and plenty of palm trees to feast on. The fact that these palms were primarily found in the gardens of luxury resorts and in the gardens of palm enthusiasts, and they quickly drooped and died under the animal’s voracious appetite, led to a persecution of the animal that continues to this day. The question of whether the animal in question, besides date palms, would also feed on other imported palms on the island, and most importantly, the native sabal palm, the only palm naturally occurring here, still remains unanswered, although it seems that it hasn’t spread as fast as was feared in the first years of its presence The Lionfish is much easier to monitor in that regard. Previously, there were none, and now there are dozens per hectare. Reliable sources report that the animals gather at certain times of the day as if in a meeting. We know what they eat: fish of all sizes, as long as it fits through their jaws. And in doing so, they cause significant damage to fish stocks and the ecological processes occurring on the coral reef.
The Lionfish, unlike the ‘Evil Weevil,’ poses no threat to the land-based forests. The irony is that before the ‘Evil Weevil,’ dozens of other plant species, animal species, fungus species and viral organisms were imported from abroad, accidentally or otherwise, and have been wreaking havoc on the native plants, trees, and animals for quite some time now. And little to nothing is being done to combat these species.
Beyísima
A good example is the so-called Beyísima, or Coralita (Antigonon leptopus), by which it is known in the Windward Islands. This invasive plant is well-known for its beautiful bright pink to sometimes white flowers. The plant grows rapidly and quickly covers the mondi or forest. The plants it covers no longer receive light, grow more slowly, and die if the covering persists long enough. This is a major problem, especially on islands where it is humid practically year-round, such as St. Maarten and St. Eustatius. On Aruba, Bonaire and Curaçao, the cycle is such that the plants die during the long dry season, allowing the original mondi plants to continue growing. With the heavy rainfall and the significantly wetter years we get every now and then, it’s now clear that areas of the meadow where Beyísima grows are covered practically year-round, causing them to slowly die. It’s quite difficult to remove the plant permanently. In windward regions, it’s even necessary to burn it immediately. Because of the fact that the flowers don’t all bloom at the same time, a single cluster contains buds that have yet to open and flowers that are already fertilized and formed seeds. If you remove the plant from your garden and place it in a pile, there’s a good chance that new plants will emerge from it during the next rain shower. Incidentally, Ala blanka, or Bare-eyed pigeons, are crazy about the fruit of this plant and swallow the green fruits whole. In the afternoon, you’ll see the Beyísima plants completely covered in these birds. Unfortunately, as such these birds are also very effective at spreading the plant.
Rubber vine
Another well-known exotic plant is the Rubber Vine, or Palu di Lechi (Cryptostegia grandiflora), as it’s known locally. The plant was once imported to the island of Curaçao for rubber production. However, it quickly became clear that it wouldn’t be successful, and the plantation was abandoned. This plant’s reproductive strategy has made it one of the biggest problems in the island’s natural environment. After producing beautiful lilac flowers, the plant develops two elongated seed pods that eventually burst open. The seeds, small and brown, hang from fluffy white umbrellas that are blown everywhere by the wind. Like the Beyísima, the Palu di lechi is not a parasite. It is however an invasive species. Its strong stems and thick leaves grow over other plants, eventually suffocating them. In some places on the island, the stems of the Palu di lechi can be seen wrapping around the trunks of trees, eventually stunting the tree’s growth and even growing into the trunk. This plant is also difficult to eradicate, not only because of the seeds that blow everywhere, but also because the plant’s rhizome is very strong and branches, allowing it to sprout new plants at various points farther away from the original shoot. There are no natural enemies for the Palu di lechi that can regulate and balance the threat to local plants and trees. And that’s precisely the problem with invasive species. They are introduced to an island that is entirely new to them, where the local environment is unfamiliar and therefore unable to defend itself against the often detrimental effects they cause. Before you know it, the invasive species gain the upper hand and crowd out the local flora and fauna, impoverishing native biodiversity and sometimes resulting in significant economic impact. It is therefore imperative that measures are taken, not only to prevent new invasive species from entering the island with all the potential damage that entails, but also to eradicate the invasive species already present here and prevent further damage. To give just one example, it’s still possible to bring all sorts of plants here from abroad. And with them, even more potential “Evil Intruders.”
Bossen op de semi-aride ABC-eilanden (14) – Invasieve gevaren voor onze bossen A
Deze artikelenserie werd in 2011 geschreven en gepubliceerd in het Antilliaans Dagblad. 2011 was het jaar dat door de Verenigde Naties werd uitgeroepen tot het internationaal jaar van de bossen, om zodoende de “longen” van de aarde meer aandacht te geven. Zonder bossen is leven op aarde namelijk onmogelijk. De oorspronkelijke serie betrof de mondi van Curaçao en is aangepast en waar nodig herschreven om ook de zustereilanden Aruba en Bonaire er ook in mee te nemen. Dit is deel 14 van de serie, met de gevaren waaraan bossen blootstaan.
Invasieve gevaren voor onze bossen
Gevaar van buiten, voor onze natuur! Geen natuurgerelateerd onderwerp heeft in de afgelopen twee jaar zo fantastisch in de media geschitterd als dit onderwerp in de periode van 2010 tot 2020. Goed, het had niet zoveel met natuurwaarde op zich te maken als wel met het feit dat de vanuit het buitenland afkomstige invasieve soorten planten, dieren en ziekten zich tegoed gingen doen aan hier voorkomende planten, die over het algemeen zelf ook van buitenaf kwamen en dus eigenlijk niet tot de lokale natuur behoorden, aan landbouwgewassen, aan de vissen die we graag zelf uit het zeewater willen halen om op te eten en op gegeven moment ook aan onze inheemse dieren. Dat deze soorten daarnaast ecologische problemen konden worden, ja dat werd ook onder de aandacht gebracht, maar wel minder dan de economische gevaren die ze veroorzaakten. In de eerste helft van het genoemde decennium werd er voornamelijk gesproken over de beruchte Red Palm Weevil ook goed bekend als de ‘Evil Weevil‘ (Rhynchophorus ferrugineus), en de Red Lionfish (Pterois volitans). De eerste werd vermoedelijk met een verzameling dadelpalmen geïmporteerd, die zonder goede controle aan de grens ons eiland konden binnenkomen vanuit hoogstwaarschijnlijk Egypte. Al snel kwam het insect ‘erachter’ dat het hier heerlijk toeven was. Zon, warmte en palmen genoeg om zich tegoed aan te doen. Dat deze palmen zich voornamelijk in de tuinen van luxe resorts bevonden en in de tuinen van palmliefhebber, die onder de vraatzuchtigheid van het dier als snel de kopjes lieten hangen en stierven, zorgde voor een vervolging van het dier dat tot op heden niet is afgerond. De vraag of het dier in kwestie zich naast dadelpalmen ook tegoed zou gaan doen aan andere geïmporteerde palmen op het eiland en het meest belangrijke, de inheemse sabalpalm, de enige van nature hier voorkomende palm, is tot op heden niet beantwoord, al lijkt de verspreiding van het insect niet zo snel te zijn geweest als we vreesden.
De Lionfish is wat dat betreft een stuk beter in de gaten te houden. Zo waren het er geen en nu zijn het er tientallen per hectare. Uit betrouwbare bronnen is te vernemen dat de dieren op bepaalde momenten van de dag samenscholen alsof ze vergaderen. We weten wat ze eten, vissen van allerlei formaat, zolang het maar door hun kaken kan. En daarmee richten ze grote schade aan aan de visstand en de ecologische processen die zich voordoen op het koraalrif.
Voor de bossen op het land is de Lionfish integendeel tot de ‘Evil Weevil’ geen gevaar. Het ironische is dat er voor de ‘Evil Weevil’ al tientallen andere soorten planten, dieren, schimmels en ziektekiemen uit het buitenland geïmporteerd werden, al of niet per ongeluk, die nu al een flinke tijd schade aan het aanrichten zijn aan de planten, bomen en dieren die hier van nature thuishoren. En er wordt weinig tot niets gedaan aan de bestrijding van deze soorten.
Beyísima
Een goed voorbeeld is de zogenaamde Beyísima, of Coralita (Antigonon leptopus) onder welke naam de soort op de bovenwinden bekend staat. Deze woekerplant is zeer bekend van de mooie fel-roze tot soms witte bloemetjes. De plant groeit razendsnel en bedekt binnen de kortste keren de mondi. De planten waar het overheen groeit krijgen geen licht meer, groeien langzamer en sterven als de bedekking lang genoeg stand houdt. Een groot probleem, vooral op eilanden waar het het praktisch het gehele jaar vochtig is, zoals op St. Maarten en Sint-Eustatius. Op Aruba, Bonaire en Curaçao is de cyclus zodanig dat de planten in de lange droge tijd afsterven, waardoor de oorspronkelijke mondi planten weer verder kunnen groeien. Met de vele regenval en de duidelijk vochtigere jaren die we achter de rug hebben is er echter nu duidelijk te zien dat stukken mondi waar Beyísima overheen groeit praktisch het gehele jaar door de plant worden bedekt en daardoor langzaam afsterven. Het is vrij moeilijk de plant permanent weg te halen. Op de bovenwinden is het zelfs nodig de plant direct te verbranden. Omdat de bloemen niet allemaal op hetzelfde moment bloeien zitten er in één tros knoppen die nog uit moeten komen en bloemen die al bevrucht zijn en zaad hebben gevormd. Als je de plant uit je tuin haalt en deze op een hoop neerlegt is de kans groot dat bij een volgende regenbui daar alweer nieuwe plantjes uit komen. Overigens zijn Ala blanka’s of Naaktoogduiven helemaal gek van de vruchtjes van deze plant en ze slikken de groene vruchten in zijn geheel door. In de middaguren zie je de Beyísimaplanten dan ook helemaal vol zitten met deze vogels. De plant wordt dan ook helaas zeer effectief verspreid door deze dieren.
Rubberliaan
Een andere bekende exoot is de Rubberliaan of Palu di Lechi (Cryptostegia grandiflora), zoals die bekend staat in de volksmond. De plant werd ooit geïmporteerd op Curaçao ten einde rubber te kunnen produceren. Als snel werd echter duidelijk dat het niet zou lukken en de plantage werd verwaarloosd achter gelaten. De voortplantingsstrategie van deze plant is wat het tot een van de grootse problemen in de eilandelijke natuur heeft gemaakt. Na de productie van prachtige lila bloemen ontwikkeld de plant twee hoornachtige zaadlijsten die op gegeven moment letterlijk openspringen. De zaadjes, klein en bruin, hangen aan pluisachtige witte parasolletjes die met de wind overal mee naartoe waaien. Net als de Beyísima is de Palu di lechi geen parasiet maar een overgroeier. De sterke stengels en dikke bladeren groeien over andere planten heen en verstikken deze na verloop tijd. Op sommige plekken op het eiland is te zien hoe de stengels van de Palu di lechi zich om de stammen van bomen heen wikkelen en op een gegeven moment de groei van de boom afremmen, en zelfs in de stam ingroeien. Ook deze plant is moeilijk uit te roeien, niet alleen vanwege het zaad wat overal heen waait, maar ook vanwege het feit dat de wortelstok van de plant heel sterk is en zich vertakt waardoor het op verschillende plekken verder weg van de oorspronkelijke uitloper, boven de grond kan uitschieten tot een nieuwe plant. Er zijn geen natuurlijke vijanden voor de Palu di lechi die ervoor kunnen zorgen dat het gevaar voor de lokale planten en bomen kan worden gereguleerd en uitgebalanceerd. En dat is nu juist het probleem met invasieve soorten. Ze worden geïntroduceerd op een eiland wat voor hen helemaal nieuw is en waar de lokale natuur ze niet kent en zich dus ook niet kan verdedigen tegen de vaak nadelige effecten die ze veroorzaken. Voor je het weet krijgen de invasieve soorten de overhand en drukken de lokale flora en fauna weg, een verarming van de inheemse biodiversiteit en soms met grote economische impact tot gevolg. Het is dan ook noodzakelijk dat er maatregelen worden genomen, niet alleen om te voorkomen dat er nieuwe invasieve soorten het eiland binnenkomen met alle potentiële schade van dien, maar ook om de hier reeds aanwezige invasieve soorten uit te roeien en nog meer schade te voorkomen. Om maar een voorbeeld te noemen, het is nog steeds mogelijk om allerlei planten uit het buitenland hier naar toe mee te nemen. En daarmee dus nog meer potentiële ‘Evil intrudors’.