This post is also available in Dutch (below)
First published on October 25, 2011
Years ago I had the fortunate opportunity to work with a professional nature photographer, Peter van der Wolf. He had a highly developed sense of animal behavior, and this helped him, for example, to trace nests of breeding birds. With his assistance I have been able to record this shot of a nest of white-tailed-hawks (Geranoaetus albicaudatus). The trick for this type of recording is to use a shelter tent, but the animals have to get used to it first. After about a week the recording effort can start. The cameraman needs to be escorted to the tent by a second person, and that person must then leave. The birds will assume that everyone is gone, and they will resume their normal behavior quickly.
As with most wildlife photography projects, that day the circumstances did not fully cooperate. Of course you want to capture as much behavior as possible. Breeding in the tropics is primarily with the aim to regulate the temperature of the eggs. The birds do this by repeatedly sitting on the eggs and leaving, to let them cool for a while. I knew this, so I had hoped for a lot of action. Unfortunately the weather had other ideas. After the male (a couple of white-tailed-hawks stay together for life and do everything together, even breeding) settled himself cosily on the eggs and performed his task for about fifteen minutes his beak started to open, which is a sign that the animal is getting too warm. I really thought that a spectacular flight-shot would be mine, but right at that moment it began to drizzle softly. Dad cooled somewhat, and decided to stay put. When I was picked up from my shelter tent three hours later, he was still there.
We kept on following this nest for a while, but since this was the first breeding attempt of this young couple, their two eggs did not hatch, and were quickly abandoned.
Vaderlijke zorg
Jaren geleden had ik de fortuinlijke mogelijkheid een tijd te mogen samenwerken met een professionele natuurfotograaf, Peter van der Wolf. Hij had een hoog ontwikkeld gevoel voor het gedrag van dieren, en dit hielp hem bijvoorbeeld de nesten van broedende vogels te traceren. Via hem ben ik aan deze shot van een nest van witstaart-buizerden (Geranoaetus albicaudatus) gekomen. De truc voor dit soort opnamen is het plaatsen van een schuiltent, waar de dieren eerst rustig aan moeten wennen. De cameraman moet door een tweede persoon naar de tent gebracht worden, en die persoon moet dan weggaan. Zo denken de vogels dat iedereen weg is, en ze gaan dan snel over tot de orde van de dag.
Zoals bij de meeste natuuropnamen werkten op die dag de omstandigheden niet volledig mee. Het liefst wil je zo veel mogelijk gedragingen vastleggen, en omdat het broeden in de tropen voornamelijk het reguleren van de temperatuur van de eieren betreft, wat door de vogels wordt gedaan door beurtelings op de eieren te zitten, en ze dan een tijdje te laten afkoelen, had ik gehoopt op veel actie. Helaas had het weer andere gedachten. Nadat het mannetje (een koppeltje witstaart-buizerden blijft voor het leven samen, en doen alles samen, ook het broeden) zichzelf genesteld had en een kwartiertje doodstil zijn taak had vervuld begon zijn snavel open te gaan, een teken dat het dier het warm begon te krijgen en ik dus de opvliegshot zou krijgen waarvoor ik eigenlijk was gekomen. Helaas, net op dat moment begon het zacht te motregenen. Papa koelde wat af, en besloot lekker te blijven zitten. Toen ik drie uur laten werd verlost uit mijn schuiltent zat hij er nog.
We hebben dit nest nog een tijdje gevolgd, maar omdat dit de eerste broedpoging was van dit jonge koppeltje kwamen de twee eieren niet uit en werden snel verlaten.